اگر طراحی فضای داخلی تویوتا پرادو را در یک خودرو سواری معمولی مشاهده کنید، احتمالا چندان از آن احساس رضایت نداشته و تا حدی زمخت و بی‌روح در نظرتان جلوه خواهد کرد، اما هنگامی‌که سبک جعبه‌ای طراحی داشبورد، غربیلک فرمان رودری‌ها و سایر بخش‌های کابین را با ابعاد بدنه و ماهیت آفرودر این خودرو در کنار یکدیگر قرار دهید، به‌احتمال‌زیاد انتقاد چندانی نسبت به شیوه طراحی ادوات داخلی تویوتا پرادو 2010 -2013 نخواهید داشت. اشکال هندسی مربع‌مستطیل فرم به‌کاررفته در کنسول میانی داشبورد، دکمه‌های سیستم مالتی مدیا و برخی نواحی دیگر کابین، جنبه متعصب، مغرور و سرسخت باطن پرادو را به رخ می‌کشند و با وجود آن که شمایلی نسبتا قدیمی را برای کابین این خودرو رقم‌زده‌اند، اما به دلایلی که ذکر شد همچنان خوشایند و دل‌نشین جلوه می‌کنند. متریال کابین از نوع مرغوب و باکیفیت بوده و حس دلپذیری از لمس آن‌ها در ذهن پدید می‌آید. مطمئنا سرنشینان کابین پرادو 350 با محدودیت خاصی در صندلی‌ها ردیف اول و دوم ازنظر فضای سر، پاها و زانوها مواجه نخواهند شد. ابعاد صندلی‌ها نیز به‌خوبی هر نوع سرنشینی را درون خود جای‌داده و از ارگونومی قابل قبولی به‌منظور عدم اعمال فشار بیش‌ازحد و کوفتگی بر عضلات ناحیه پشت بدن سود می‌برند. نسل چهارم تویوتا پرادو VXL در بازار ایران به دو تیپ آفرود و آنرود دسته‌بندی می‌شود. نسخه آفرود تویوتا پرادو چهاردر دارای برخی تجهیزات اختصاصی نظیر سیستم کرال کنترل (Crawl Control)، مالتی‌ترین، دوربین جانبی دوطرفه و سیستم تعلیق سه حالته علاوه بر امکانات نسخه آنرود خواهد بود. همچنین اگر بخواهیم به شاخص‌ترین تجهیزات مدل آنرود تویوتا پرادو 2010-2013 اشاره کنیم، می‌بایست از موارد زیر نام ببریم: استارت دکمه‌ای، کیلس، کروز کنترل، کنترل ایستایی در سربالایی، کنترل کشش و پایداری، مه شکن جلو، فرمان 4 حالته هیدرولیک، دکمه کنترل بر روی فرمان، سیستم صوتی 9 اسپیکر، سی دی چنجر، نمایشگر مرکزی، نمایشگر سقفی، رهیاب، دوربین عقب، بلوتوث، USB دوربین جلو دوربین جانبی یک‌طرفه، تهویه اتوماتیک دوگانه، تنظیم دستی صندلی‌ها، تنظیم برقی گودی کمر، گرم‌کن صندلی جلو، پورت 12 ولت، اینورتر 220 ولت، آینه‌های جانبی تاشونده برقی با گرم‌کن، سانروف، اتولایت، ارتفاع نور اتوماتیک و چراغ چرخشی.

طرح بدنه تویوتا پرادو 2010-2013 نسبت به نسل سوم j120 دستخوش تحولات گسترده و تغییرات اساسی المان‌های طراحی نشده، بلکه می‌توان گفت شرکت تویوتا بیشتر به یک فیس‌لیفت کلی بر روی بدنه پرادو نسل سوم برای عرضه مدل j150 (نسل چهارم) بسنده کرده است. چراغ‌ها با حالتی تند و تیزتر در کنار جلوپنجره مزین به نوارهای کرومی عمودی دوگانه آرام گرفته‌اند. سپر جلو نیز دستخوش تغییرات جزئی در ناحیه مه‌شکن ها شده و حالتی پخته‌تر پیداکرده است. برآمدگی‌های اطراف گلگیرها و قسمت پایین بدنه در نمای جانبی حالتی عضلانی را برای طراحی ساده این بخش پدید آورده و در قسمت پشت خودرو نیز شاهد همان حالت کلاسیک و عدم تغییرات بنیادین نسبت به گذشته هستیم که تفاوت زیادی نسبت به نسل پیشین در آن مشاهده نمی‌شود. به‌طورکلی طراحی بیرونی تویوتا پرادو از آن‌گونه‌هایی است که گرچه در نگاه اول کمی قدیمی، سنتی و به‌دوراز شمایل خودروهای مدرن جلوه می‌کند، اما همین‌که اندکی بیشتر در آن دقیق می‌شویم، به میزان افزون‌تری به زیبایی‌ها و ظرافت‌های به‌کاررفته درون آن پی می‌بریم. البته بدون وجود دوربین پشت، دنده‌عقب رفتن با این خودرو می‌تواند اندکی چالش‌برانگیز باشد. همچنین قابلیت‌های آفرود تویوتا پرادو نسل چهارم نیز بسیار شایسته بوده و به‌ویژه در تیپ Off Road از توانایی‌های ویژه‌ای در گذر از مسیرهای صعب‌العبور برخوردار است.

تویوتا پرادو 2010 -2013 به‌واسطه بهره‌مندی از یک پیشرانه 6 سیلندر توانمند و عملکرد مناسب جعبه‌دنده اتوماتیک، از شتاب و چالاکی بسیار رضایت‌بخشی برخوردار شده است و می‌تواند در مدت‌زمان کمتر از 10 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد. ارتقای سیستم تعلیق نیز موجب افزایش پایداری، بهبود کیفیت سواری، ارتقای هندلینگ و جذب بهتر ضربات ناشی از ناهمواری‌های سطح جاده شده است که مسلما رضایت بیشتر سرنشینان را در پی خواهد داشت. موقعیت مناسب قرارگیری راننده هم تسلط بالایی را بر قسمت دماغه خودرو پدید آورده است؛ همچنین وجود دوربین‌های جانبی به‌علاوه طراحی مناسب آینه‌های کناری مزید بر علت شده است تا راننده بتواند هنگام پارک یا دور زدن دامنه دید وسیع‌تری بر نواحی جانبی خودرو داشته باشد. البته بدون وجود دوربین پشت، دنده‌عقب رفتن با این خودرو می‌تواند اندکی چالش‌برانگیز باشد. همچنین قابلیت‌های آفرود تویوتا پرادو نسل چهارم نیز بسیار شایسته بوده و به‌ویژه در تیپ Off Road از توانایی‌های ویژه‌ای در گذر از مسیرهای صعب‌العبور برخوردار است.

تویوتا پرادو جی 150 (نسل چهارم) موجود در بازار ایران قوای محرکه خود را از یک پیشرانه 6 سیلندر به حجم 4 لیتر دریافت می‌کند. این نیرو معادل 271 اسب بخار قدرت و 381 نیوتن‌متر گشتاور است که از طریق یک جعبه‌دنده 5 سرعته اتوماتیک به‌علاوه دو عدد دیفرانسیل با قفل مرکزی به‌سوی هر چهارچرخ ارسال می‌شود. شتاب صفر تا صد تویوتا پرادو 2010-2013 حدود 9 ثانیه اعلام‌شده است که برای یک اتومبیل 2340 کیلوگرمی رقم بسیار مطلوبی به شمار می‌رود. حداکثر سرعت پرادو نیز برابر 200 کیلومتر بر ساعت بوده و مصرف سوخت ترکیبی آن معادل 13 لیتر در هر 100 کیلومتر است. به‌طور کل قوای فنی پرادو 2010 تا 2013 کاملا توانمند ظاهر شده و به‌خوبی از پس از تأمین نیازهای آفرود و غیر آفرود مشتریان بر خواهد آمد.

نسل چهارم تویوتا پرادو موفق به کسب 5 ستاره ایمنی از موسسه A-NCAP شده و با توجه به استحکام و ابعاد بزرگ بدنه، امنیت بالایی را برای سرنشینان خود به ارمغان می‌آورد. تویوتا پرادو 2010 2013 بخشی از این امنیت خود را مدیون وجود تجهیزات ایمنی همچون حسگرهای پارک جلو و عقب ABS، EBD، ترمز کمکی، ترمزهای مالتی‌ترین، 7 عدد ایربگ (جلو، پرده‌ای، جانبی)، پشت‌سری فعال و کمربندهای ایمنی پیش کشنده است.

تویوتا پرادو 2010-2013 (J150) شاسی‌بلندی قابل‌تقدیر است که از قابلیت بسیار مناسب در امر آفرود، کیفیت سواری شایسته برای رفع نیازهای خانواده‌ها، کابین و محفظه صندوق جادار، دوام فنی مناسب، کیفیت ساخت بالا و تجهیزات رفاهی متنوع سود می‌برد؛ بازار دست‌دوم آن نیز نسبتا پررونق است. بااین‌حال قیمت بالای پرادو جی 150، این آفرودر شهری ژاپنی را تا حد زیادی از دسترس اقشاری که سابقاً توانایی خرید آن را داشتند، خارج کرده و این خودرو اکنون به یکی از گران‌ترین شاسی بلندهای بازار تبدیل شده است. به هر روی، اگر از توانایی مالی خرید این خودرو بهره‌مند هستید، احتمالا از تملک آن احساس ندامت نخواهید کرد.