با نگاهی به حالت طراحی کنسول میانی، داشبورد و پیکربندی پنل کیلومترشمار پشت فرمان به‌راحتی می‌توان به این موضوع پی‌برد که فضای داخلی سانگ یانگ تیوولی ضمن هماهنگی با سلایق خانوادگی، به‌صورت نسبتا اسپرت طراحی شده است. نظم و چینش دکمه‌ها روی کنسول میانی در نوع خود قابل‌تحسین بوده اما کمی شلوغ به‌نظر می‌رسد. همچنین به دلیل فرم جذاب غربیلک فرمان حس خوبی از به دست گرفتن آن در ذهن راننده پدید خواهد آمد. حضور یک محفظه خالی روی داشبورد در سمت سرنشین اگرچه از لحاظ بصری ناهماهنگ و نه‌چندان جذاب جلوه می‌کند، اما بسیار کاربردی بوده و می‌توان از آن به جهت قرار دادن وسایل کوچک نظیر تلفن همراه، کیف، بطری آب و غیره استفاده کرد. سطح کیفی متریال به کار رفته در کابین تیوولی نیز مناسب ارزیابی شده و می‌توان آن را هم‌تراز با رقبا برآورد کرد. از سوی دیگر کابین سانگ یانگ تیوولی فضای کافی را در اختیار 5 سرنشین بزرگسال قرار می‌دهد و افراد حاضر در ردیف عقب آن با محدودیت چندانی از لحاظ فضای سر، پاها و زانوها مواجه نخواهند بود. در حوزه امکانات رفاهی نیز همان‌طور که اشاره شد، تیوولی در سه تیپ وارد بازار ایران شده و می‌توان گفت که این کراس‌اووری کره‌ای سطح قابل‌قبولی از آپشن‌ها را در هر تیپ به کاربران خود ارائه می‌دهد. کروز کنترل، کنترل ایستایی در سربالایی، سه حالت رانندگی، فرمان برقی سه حالته، نمایشگر لمسی 7 اینچی، دوربین عقب، ورود بدون کلید، استارت دکمه‌ای، تهویه اتوماتیک، آینه وسط الکتروکرومیک مهم‌ترین تجهیزات رفاهی موجود در سانگ یانگ تیوولی آرمور (نسخه فول آپشن) محسوب می‌شوند.

طراحی بدنه سانگ یانگ تیوولی از آن حالت زشت و نامتقارن محصولات قبلی سانگ یانگ فاصله گرفته و شمایلی معقول‌تر با پیروی از اصول طراحی اسپرت و آینده‌نگرانه را در اختیار مشتریان قرار داده است. نمای چهره این خودرو نه خیلی تهاجمی و خشن ترسیم شده است و نه خشک و خنثی به می‌رسد. به‌ویژه در نسخه آرمور که سپر جلو آن دست‌خوش بازطراحی شده و چهره جوان پسندانه و خوشایندتری برای سانگ یانگ تیوولی به ارمغان آورده است. استفاده از حجم‌های منطقی روی درب موتور، نمای جانبی و سپرها نیز بدنه‌ای خوش‌تراش‌ و عضلانی‌تر را به این کراس‌اوور کره‌ای اعطا می‌کند. در ناحیه پشت خودرو شاهد طراحی نسبتا متفاوت چراغ‌های یک‌تکه عقب هستیم که شاید از هماهنگی چندانی با سایر المان‌های ظاهری تیوولی برخوردار نباشد، اما به‌هرحال نمی‌توان ایراد اساسی به آن‌ها وارد دانست. طراحی نسبتا ساده اما خوشایند سپر و درب صندوق نیز در جذاب‌تر شدن نمای پشت سانگ یانگ تیوولی موثر بوده است. دراین‌بین سقف صاف و نه‌چندان شیب‌دار تیوولی یکی از شاخصه‌های ظاهری این خودرو به‌حساب می‌آید که آن را نسبت به سایر رقبای هم‌رده متمایز می‌کند. به‌طور کل طراحی بدنه سانگ یانگ تیوولی در مقایسه با رقبای اصلی‌اش در بازار ایران تا حدودی متفاوت و درعین‌حال زیبا به‌نظر می‌رسد؛ به‌خصوص هنگامی‌که آن را با تولیدات قبلی این برند همچون اکتیون نسل اول مقایسه می‌کنیم، بیش‌ازپیش به طرح ظاهری سانگ یانگ تیوولی علاقه‌مند خواهید شد.

یکی از بزرگ‌ترین ایراداتی که منتقدان سانگ یانگ تیوولی در بازار ایران نسبت به آن روا می‌دارند، عدم چالاکی و چابکی مناسب این خودرو در قیاس با رقیبانی همچون رنو کپچر و به‌ویژه پژو 2008 است. البته با توجه به برخورداری سانگ یانگ تیوولی از پیشرانه 1.6 لیتری تنفس طبیعی، این انتقاد تا حدودی بجا و وارد است. با این‌ وجود شتاب‌گیری سانگ یانگ تیوولی آن‌قدر ضعیف نیست که بخواهد خانواده‌ها را نسبت به خود ناامید کند، اما افراد جوان‌تر و به‌ویژه مشتریانی که پیش‌ازاین تجربه رانندگی با پژو 2008 را داشته‌اند، از عملکرد فنی تیوولی هیجان‌زده نخواهند شد. موقعیت قرارگیری راننده درون کابین تیوولی دید مناسبی را برای وی نسبت به اطراف خودرو فراهم آورده، با این حال دید به سمت پشت مقداری محدود شده است که البته استفاده از دوربین عقب می‌تواند راهگشای این مشکل باشد. طراحی متوازن داشبورد سبب شده تا ادوات مختلف به‌راحتی در دسترس راننده قرار داشته باشند؛ اگرچه شلوغی نسبی این بخش می‌تواند حین رانندگی کمی راننده را دچار حواس‌پرتی کند. در بحث فنی از قدرت پایین‌تر پیشرانه تیوولی نسبت به رقبای توربوشارژ که بگذریم، نرمی بالای موتور و هماهنگی مناسب آن با جعبه‌دنده موجبات رضایت کامل راننده را به دنبال خواهد داشت. گیربکس نیز تعویض دنده‌ها را به‌موقع و با حداکثر یکنواختی انجام می‌دهد، به‌نحوی‌که راننده و سرنشینان تقریبا متوجه تعویض دنده‌ها نخواهند شد. همچنین فرمان‌پذیری خودرو اگرچه چندان سطح پایین نیست، اما می‌توانست از این هم بهتر باشد. توانایی ترمزها در توقف به‌موقع خودرو نیز موجب اطمینان خاطر سرنشینان و راننده خواهد شد. از طرف دیگر میزان سفتی سیستم تعلیق هم به‌گونه‌ای تنظیم شده که علاوه‌بر ارائه یک سواری نرم و آرامش‌بخش، پایداری نسبتا مناسبی برای تیوولی حین عبور از پیچ‌ها فراهم آورده شود.

سانگ یانگ تیوولی به یک پیشرانه 4 سیلندر تنفس طبیعی با حجم 1.6 لیتر مجهز شده است. توان خروجی این پیشرانه به رقم 128 اسب‌بخار قدرت و 160 نیوتن‌متر گشتاور می‌رسد که برای یک پیشرانه تنفس طبیعی 1.6 تنفس طبیعی کمی فراتر از انتظار برآورد می‌شود. همچنین یک جعبه‌دنده 6 سرعته اتوماتیک نیز وظیفه انتقال قوای موتور را به‌سوی چرخ‌های جلو تیوولی بر عهده دارد. نسل اول سانگ یانگ تیوولی قادر است ظرف مدت‌زمان حدود 13 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد. مصرف سوخت این خودرو در سیکل ترکیبی برابر با 7.2 لیتر در 100 کیلومتر بوده و بیشینه سرعت آن به 175 کیلومتر بر ساعت می‌رسد؛ بنابراین می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که گرچه پیشرانه این شاسی‌بلند 1300 کیلوگرمی عملکردی در حد انواع توربوشارژ از خود بروز نمی‌دهد اما با این حال به‌راحتی می‌تواند نیازهای مشتریان عادی و خانواده‌ها را برآورده سازد.

سانگ یانگ تیوولی موفق به دریافت 4 ستاره ایمنی از موسسه اروپایی یوروانکپ شده که نشان از امنیت نسبتا بالای این خودرو برای سرنشینان دارد. از جمله تجهیزات ایمنی نسل اول سانگ یانگ تیوولی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: سامانه‌های کنترل کشش و پایداری، سیستم ضد واژگونی، حسگرهای پارک جلو و عقب، ABS، EBD، ترمز کمکی، شش عدد کیسه هوا، کمربند ایمنی پیش‌کشنده.

سانگ یانگ تیوولی یکی از کراس‌اوورهای نسبتا پرطرفدار بازار ایران بوده و با توجه به برخورداری از مزایایی همچون طراحی ظاهری و داخلی مناسب، امکانات ایمنی و رفاهی قابل‌قبول، قیمت معقول، کابین جادار و سواری نرم، از بازار خریدوفروش نسبتا پررونقی بهره می‌برد. با این حال مسائلی همچون چابکی نه‌چندان رضایت‌بخش و خدمات پس از فروش ضعیف‌تر نسبت به برخی رقبای چینی و کره‌ای سبب شده تا بعضی از مشتریان نسبت به خرید سانگ یانگ تیوولی تأمل بیشتری به خرج داده و به بررسی رقبایی همچون پژو 2008، رنو کپچر، چری تیگو 5 و جک S5 اتوماتیک بپردازند.