پس از ورود به کابین رنو کپچر متوجه خواهید شد که طراحان تمام همت خود را به کار بسته‌اند تا داشبوردی کاملا متمایز ارائه دهند؛ اما لزوما هر طراحی متفاوتی، زیبا و جذاب از کار درنمی‌آید. طراحی کنسول میانی داشبورد اگرچه موقر و متین به‌نظر می‌رسد، اما ظاهر متمایزی داشته و شاید در نظر همگان خوشایند جلوه نکند. طراحی غربیلک فرمان و حالت اسپرت کیلومترشمار جذاب به‌نظر می‌رسند؛ علاوه‌بر این کیفیت متریال داشبورد نیز مناسب بوده و هم‌سطح با رقبا ارزیابی می‌شود. طراحی ارگونومیک و خوش‌فرم صندلی‌های جلو نیز حس خوبی از نشستن بر روی آن‌ها به کاربر انتقال خواهد داد، اما این موضوع برای صندلی‌های عقب چندان صدق نمی‌کند. پیرامون گنجایش فضای داخلی هم می‌توان این‌طور بیان کرد که صندلی‌های ردیف جلو محدودیت خاصی را برای افراد به وجود نمی‌آورند، اما صندلی‌های ردیف عقب صرفا مناسب حضور دو سرنشین بزرگسال با قد متوسط بوده و کمی محدودیت فضا برای کاربران این قسمت وجود دارد. به‌طور کل می‌توان اظهار داشت که طراحی داخلی رنو کپچر و میزان گنجایش کابین آن مناسب یک خانواده چهار نفره بوده و نیازهای آن‌ها را تا حدی معقولی تأمین می‌کند. در بحث امکانات رفاهی هم باید بدانید که اگرچه رنو کپچر در حد برخی رقبا همچون تیوولی یا پژو 2008 ظاهر نشده است، اما امکانات و تجهیزات اساسی کاربران را در اختیار ایشان قرار می‌دهد. در ادامه به مهم‌ترین آپشن‌های رفاهی رنو کپچر 2016- 2017 اشاره شده است: کروز کنترل، کنترل ایستایی در سربالایی، سنسور باران، دیلایت، اتولایت، چراغ‌های مه شکن، فرمان برقی چهار حالته با روکش چرم و دکمه‌های کنترل، سیستم صوتی 6 اسپیکر به‌علاوه هندزفری و دستیار صوتی، نمایشگر لمسی 7 اینچی، دوربین عقب، استارت و ورود بدون کلید، تهویه اتوماتیک، گرمکن صندلی جلو و آینه‌های جانبی تاشونده برقی با گرمکن.

رنو کپچر توسط مدیر طراحی کمپانی رنو آقای «لارنس ون دن آکر» طراحی شده است و با همان نگاه اول می‌توان به طرح جذاب، متفاوت و عامه‌پسند ظاهر آن پی برد. در نمای روبرو شاهد چراغ‌هایی با طراحی تقریبا ساده هستیم که حالتی اخم‌آلود به خود گرفته و به‌وسیله یک جلوپنجره کشیده حاوی لوگوی کروم‌رنگ رنو به یکدیگر پیوند خورده‌اند. طراحی سپر به‌صورت یکپارچه انجام شده و فرم هندسی قاب‌های مه‌شکن در دو طرف حفره پایینی آن نیز جلوه‌ای هماهنگ و زیبا را برای چهره این کراس‌اوور کوچک فرانسوی به ارمغان آورده است. با آنکه طراحی رنو کپچر خیلی عضلانی و تهاجمی به‌نظر نمی‌رسد، اما طراحان توانسته‌اند با خلق برخی حجم‌دهی‌های موزون، استایلی خوش‌فرم را برای ظاهر رنو کپچر پدید بیاورند. رنگ‌آمیزی متمایز سقف نیز بر ارتقای جذابیت ظاهری کپچر تأثیرات مثبتی داشته است. در بخش عقب خودرو شاهد طراحی نه‌چندان پیچیده‌ای هستیم که شامل چراغ‌های دوتکه در دو طرف درب صندوق و فرم ساده سپر می‌شود و از هماهنگی مناسبی با سایر زوایای بدنه برخوردار است، اما نسبت به آن‌ها کمی ساده‌تر به‌نظر می‌رسد. به‌طور کل می‌توان بیان کرد که طراحی بیرونی رنو کپچر نسبتا خاص و متمایز از سایر محصولات حاضر در این کلاس خودرویی بوده و به‌خوبی توانسته جذابیت‌های بصری خود را بر سلایق عمومی تحمیل کند.

در همان ابتدای کار باید عرض کنیم که رنو کپچر یک محصول خانوادگی است، بنابراین شتاب‌گیری و چالاکی آن در حد برآورده‌ساختن نیازهای متعارف بوده و نسبت به برخی رقبای حاضر در ایران نظیر پژو 2008 کندتر عمل می‌کند. بااین‌حال عملکرد فنی آن چندان انتقاد برانگیز نیست و می‌تواند چابکی کافی را به مشتریان عادی ارائه دهد. موقعیت قرارگیری راننده و میزان دید وی به اطراف هم کاملا مناسب بوده و تسلط کافی بر ابعاد خودرو وجود خواهد داشت. سیستم تعلیق رنو کپچر نیز برای خودرویی در این رنج قیمتی مناسب به‌نظر می‌رسد و می‌توان سواری نسبتا متوسطی را برای آن در نظر گرفت؛ البته سرنشینان ردیف دوم هنگام عبور از برخی ناهمواری‌ها کوبش‌هایی را از ناحیه سیستم تعلیق عقب احساس خواهند کرد. همچنین سطح عایق‌بندی کابین در قیاس با رقبا پایین‌تر ارزیابی شده و ورود برخی صداها از محیط اطراف می‌تواند آسودگی سرنشینان درون کابین کپچر را تحت‌الشعاع قرار دهد که البته چندان آزاردهنده ارزیابی نمی‌شود. میزان پایداری و تعادل خودرو هنگام عبور از پیچ‌ها امیدوارکننده برآورد می‌شود و از بروز حرکات عرضی بدنه تا حد امکان جلوگیری شده است. در رابطه با هماهنگی میان پیشرانه و گیربکس نیز مشکل خاصی وجود نداشته و گیربکس 6 سرعته دو کلاچه وظیفه خود در تعویض به‌موقع دنده‌ها را تا حد امکان به‌درستی انجام می‌دهد. البته حین عبور از سربالایی‌ها نیاز به بالا بردن دور موتور و معکوس کشیدن‌های پیاپی وجود خواهد داشت.

رنو کپچر قوای محرکه خود را مدیون حضور یک پیشرانه چهار سیلندر توربوشارژ با کد TCe120 به حجم 1.2 لیتر است که قادر به تولید توان 120 اسب‌بخار بوده و گشتاور حاصل نیز به 190 نیوتن‌متر می‌رسد. بهره‌گیری از چنین پیشرانه‌ای در کنار یک جعبه‌دنده 6 سرعته اتوماتیک که توان موتور را به‌سوی چرخ‌های جلو ارسال می‌کند باعث شده تا رنو کپچر ظرف مدت 10.9 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یافته و حداکثر سرعت آن در رقم 192 کیلومتر بر ساعت محدود شود. میزان مصرف سوخت ترکیبی رنو کپچر هم معادل 5.9 لیتر در هر 100 کیلومتر عنوان شده است که برای یک کراس‌اوور کوچک 1180 کیلوگرمی قابل‌قبول ارزیابی می‌شود. با توجه به توانایی پیشرانه و عملکرد مناسب جعبه‌دنده می‌توان انتظار داشت که موتور رنو کپچر به‌خوبی از عهده تأمین نیازهای متعارف مشتریان برآید.

نسل اول رنو کپچر موفق به دریافت 5 ستاره ایمنی از موسسه یوروانکپ شده است و همین مهم کافی است تا کپچر بتواند امنیت بالای خود را به رخ مشتریان و حریفان بکشد. از نظر تجهیزات ایمنی نمی‌توان کپچر را خودروی کاملی دانست و عدم برخورداری از تجهیزاتی همچون سیستم کنترل کشش و ترمزهای دیسکی عقب جزو بزرگ‌ترین ضعف‌های امنیتی رنو کپچر محسوب می‌شوند. در این میان تنها باید به تجهیزاتی همچون سامانه کنترل پایداری، TPMS، حسگر پارک عقب، ترمز ضد قفل ABS، توزیع نیروی ترمز EBD، ترمز کمکی EBA، فرمان حساس به سرعت، 4 عدد کیسه هوا و کمربند ایمنی پیش کشنده دل‌خوش کرد.

با وجود آنکه رنو کپچر در قیاس با برخی رقبا به تعداد نسبتا محدودتری وارد بازار کشور شد، اما با تکیه‌بر برند بسیار معتبر و کیفیت قابل قبول خود توانست نظر مثبت بسیاری از مشتریان خودروهای جمع‌وجور و کراس‌اوور را جلب کند. دوام و کیفیت فنی مناسب، طراحی ظاهری جذاب، ایمنی مطلوب و تجهیزات رفاهی قابل‌قبول از جمله دیگر نکات مثبت این خودرو هستند که سبب رضایت مشتریان شده‌اند. در نتیجه باید گفت که رنو کپچر نیز همانند دیگر محصولات این برند فرانسوی در ایران نسبتا محبوب بوده و از بازار خریدوفروش تقریبا پررونقی برخوردار است. بااین‌حال توانایی فنی بالای پژو 2008 و امکانات رفاهی مطلوب‌تر سانگ‌یانگ تیوولی سبب شده است تا در بازار ایران عرصه رقابت بر این هاچبک فرانسوی کمی تنگ شود و بسیاری از مشتریان به‌سوی دو کراس‌اوور مذکور شده کشیده شوند.