کابین نیسان رونیز در ابتدای زمان عرضه به بازار کشور بسیار جذاب و دوست‌داشتنی محسوب می‌شد، اما در حال حاضر و در مقایسه با محصولات روز بازار می‌توان گفت که طراحی فضای داخلی رونیز بسیار ساده و قدیمی است. داشبورد این خودرو از طرحی کاملا مشابه با نیسان پیکاپ بهره می‌برد و از این نظر تفاوت چندانی با برادر خود ندارد. تمامی کابین خودرو مملو از قطعات پلاستیکی نسبتا بی‌کیفیت است و با توجه به رنج قیمتی نیسان رونیز چندان هم این امر غیرعادی به‌نظر نمی‌رسد. همان‌طور که از خودرویی با این ابعاد می‌توان انتظار داشت، داخل نیسان رونیز فضای بسیار مناسبی برای سرنشینان در نظر گرفته‌شده است؛ به‌گونه‌ای که سرنشینان هر دو ردیف با محدودیتی از ناحیه سر، پا و زانوها مواجه نخواهند بود. وضعیت راحتی صندلی‌ها نیز چندان رضایت‌بخش نبوده و در کنار فنربندی خشک و تکان‌های مکرر کابین خودرو، حین رانندگی می‌تواند موجبات آزار سرنشینان را طی سفرهای طولانی‌مدت فراهم کند. یکی از عادت‌های همیشگی شرکت پارس خودرو هنگام مونتاژ یک محصول خارجی این است که به‌منظور کاهش هرچه بیشتر قیمت تمام شده خودروی موردنظر، بسیاری از ادوات و آپشن‌های آن را حذف کند. در پروژه مونتاژ نیسان رونیز چنین سیاستی کمی بیش از حد اعمال شده است؛ به‌طوری‌که تنها امکانات پایه و انگشت‌شماری همچون سیستم تهویه دستی، تنظیم دستی صندلی‌ها، تنظیم برقی آینه‌های جانبی و شیشه‌بالابر برقی جلو و عقب برای این خودرو باقی مانده است!

از آن جایی که نمای ظاهری نیسان رونیز در سال 2003 میلادی شکل گرفته است، نمای کلی آن در حال حاضر بسیار سالخورده و ساده به‌نظر می‌رسد. بر روی بدنه خودرو خطوط چندانی به چشم نمی‌خورد و تمامی بخش‌ها در عین سادگی شکل گرفته‌اند تا در هزینه‌های تولید نیز صرفه‌جویی صورت گیرد. در این میان استفاده از قطعات حجم دهنده پلاستیکی روی گلگیرها در کنار سپر برآمده و چراغ‌های نیم‌دایره جلو، باعث شده است تا بخش جلویی نیسان رونیز کمی قابل‌قبول به‌نظر برسد. در نمای عقب نیز هیچ نکته خاصی به چشم نمی‌خورد و تنها درب ساده صندوق خودنمایی می‌کند که بر روی آن یک دستگیره ساده و لوگوی برند نیسان قرار داده شده است. در این میان کمی جای تعجب دارد که چرا پارس خودرو نسبت به حذف برف‌پاک‌کن شیشه عقب اقدام نکرده است! به‌طور کل طراحی بیرونی نیسان رونیز دیگر جایی میان تولیدات روز و جدید موجود در بازار کشور ندارد؛ در واقع با وجود چنین طراحی ساده‌ای تنها به کمک تجهیزاتی همچون سپر آفرودی، اسنورکل، وینچ، لاستیک‌های پهن و... می‌توان چهره گیرا و خشن یک شاسی‌بلند آفرود را برای نیسان رونیز به وجود آورد.

درون کابین نیسان رونیز به‌واسطه ارتفاع مناسب از سطح زمین و مکان قرارگیری راننده، دید کافی به جلو و اطراف خودرو وجود دارد. البته گستره دید به سمت عقب خودرو بسیار محدود بوده و به علت عدم وجود ادواتی همچون دوربین یا سنسور عقب، حرکت به سمت عقب یا پارک این خودرو، کار بسیار دشواری خواهد بود. همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره کردیم نیسان رونیز به‌هیچ‌وجه سواری نرمی و بی‌تنشی را در اختیارتان قرار نمی‌دهد و از سیستم تعلیق خشکی برخوردار است. شاید طی استفاده‌های روزمره یا رانندگی‌های شهری چنین موضوعی چندان مشهود نباشد، اما در سفر یا مسیرهای خارج جاده‌ای تکان‌ها و ضربات وارده شده به کابین می‌تواند رانندگی با رونیز را به کاری خسته‌کننده تبدیل کند. چنین تکان‌هایی در ردیف عقب خودرو به‌وضوح بیشتر از بخش جلویی حس می‌شود. عملکرد پیشرانه 2.4 لیتری رونیز در کنار هماهنگی قابل‌قبول گیربکس و سیستم دیفرانسیل، این خودرو را به یکی از بهترین شاسی‌بلندهای آفرود در این رنج قیمتی تبدیل کرده است. عملکرد بخش فنی رونیز با توجه به ماهیت آفرودی آن، در مسیرهای خارج جاده و در دل طبیعت حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد، اما در استفاده‌های شهری مصرف سوخت بسیار بالا، عایق‌بندی ضعیف کابین، صدای آزاردهنده موتور و همچنین چالاکی بسیار کم این خودرو مواردی است که پس از خرید رونیز باید با آن کنار بیایید.

نیسان رونیز همچون نیسان پیکاپ بر روی پلتفرم D22 شکل گرفته است و از نظر فنی نیز با این خودرو هیچ تفاوتی ندارد. زیر کاپوت نیسان رونیز یک پیشرانه 2.4 لیتری 4 سیلندر قرار گرفته است که با کد KA24DE شناخته می‌شود. این پیشرانه تنفس طبیعی، توان تولید 150 اسب بخار قدرت در 5600 دور در دقیقه و 208 نیوتن‌متر گشتاور در 3600 دور در دقیقه را دارد. همانند نیسان پیکاپ در این خودرو نیز وظیفه انتقال نیروی موتور به هر چهارچرخ خودرو بر عهده یک گیربکس 5 سرعته دستی قرار داده شده است. در کنار گیربکس 5 سرعته اصلی این خودرو، یک گیربکس کمکی نیز قرار داده شده است که سه حالت 2H، 4H و 4L را در اختیار راننده قرار می‌دهد. شتاب صفر تا صد و حداکثر سرعت این شاسی‌بلند 1770 کیلوگرمی به ترتیب برابر 15.2 ثانیه و 161 کیلومتر بر ساعت است. مصرف سوخت ترکیبی رونیز در حدود 12 لیتر در هر صد کیلومتر است که برای یک شاسی‌بلند دو دیفرانسیل موجود در این رنج قیمتی مصرف مناسبی محسوب می‌شود، اما در حال حاضر با توجه به افزایش قیمت و سهمیه‌بندی سوخت چنین مصرفی می‌تواند برای دارندگان این خودرو کمی هزینه‌بر باشد.

هیچ نتیجه‌ای از تست‌های امنیتی انجام شده بر روی نیسان رونیز وجود ندارد و این خودرو حتی از داشتن ترمزهای ضد قفل، کیسه هوا و ترمزهای دیسکی عقب نیز محروم مانده است؛ از همین رو به‌هیچ‌وجه نمی‌توان نیسان رونیز را خودرویی امن و قابل‌اطمینان دانست. تنها تجهیزات امنیتی که در نیسان رونیز می‌توان یافت کمربندهای ایمنی سه‌نقطه‌ای، ترمزهای دیسکی جلو و ترمزهای کاسه‌ای عقب است.

در آخر می‌توان گفت که گرچه تولید نیسان رونیز تنها تا سال 1389 ادامه داشت، هم‌اکنون این خودرو فاقد نمونه صفرکیلومتر در بازار کشور است، اما به دلیل اینکه در رنج قیمتی نیسان رونیز شاسی‌بلند‌های آفرود بسیار کمی حضور دارند، خریداران اگر نیسان رونیز را انتخاب نکنند باید بین شاسی‌بلندهای چینی نظیر لندمارک V7 یا خودروهای از دور خارج شده‌ای مانند تویوتا FJ60، تویوتا FJ62، میتسوبیشی پاجرو قدیمی و... یک گزینه را انتخاب کنند که چندان به نفعشان نخواهد بود. نیسان رونیز در مقایسه با خودروهای نام برده شده، از بازار خرید و فروش پررونق‌تر و دسترسی آسان‌تر به قطعات و خدمات برخوردار است، به همین دلیل هنوز هم افراد بسیاری وجود دارند که رانندگی و طبیعت‌گردی با نیسان رونیز را به تمامی خودروهای همرده آن ترجیح می‌دهند.