طراحی فضای داخلی محصولات خانواده رنو تندر 90، همواره به‌عنوان یکی از نقاط ضعف بازاریابی این خودروها عنوان شده است. کابین بی‌روح، کسل‌کننده و بی‌نهایت ساده رنو تندر 90 مشتری را به یاد محصولات دهه هشتاد خودروسازی جهان می‌اندازد. داشبورد تندر 90 آن‌قدر ساده و خلوت است که طراحان ناچار شده‌اند برای بهبود این وضعیت، دکمه‌های شیشه‌بالابر را به قسمت میانی منتقل کنند. فرمان خودرو نیز کاملا ساده است و هیچ‌گونه دکمه کنترلی روی آن وجود ندارد. در نمونه تندر پلاس که نسخه فیس‌لیفت تندر 90 محسوب می‌شود، کابین خودرو اندکی بهبودیافته و در حقیقت با کابین رنو ساندرو جایگزین شده است. این کابین نسبت به داشبورد قبلی تندر 90 رنگ‌آمیزی بهتری دارد و تغییر طرح رودری‌ها برای مخاطبین جلوه خوشایندی را به نمایش می‌گذارد. با این حال همچنان مشکل اصلی که سادگی بیش‌ازحد است، بر جای خود باقی‌مانده و این نقطه‌ضعف در مقایسه با خودروهای رنگارنگ چینی برای مالکان آزاردهنده خواهد بود. بااین‌وجود کابین جادار و صندوق‌عقب 500 لیتری، باعث می‌شوند تندر 90 در مقابل رقبای خود حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد. نباید انتظار داشت که رنو تندر 90 با کابین ساده‌ای که دارد، امکانات رفاهی فراوانی را در خود جای داده باشد. در حقیقت عمده تجهیزات این خودرو به کامپیوتر سفری خلاصه می‌شود و به‌جز آن نکته قابل‌توجه دیگری وجود ندارد. استفاده از یک نشانگر برای هر دو راهنمای چپ و راست یکی از ایرادات اساسی تندر 90 محسوب می‌شود که برای ایرانیان یادآور محصولات قدیمی رنو در بازار ایران همچون رنو 5 است. شیشه‌ها و آینه‌های برقی، سیستم ایموبلایزر و چراغ‌های مه شکن اندک امکانات رفاهی تندر 90 هستند که حتی در مقابل رقبای داخلی همچون دنا و سورن نیز حرفی برای گفتن ندارند.

رنو لوگان یا تندر 90 خودرویی اقتصادی است که با هدف فروش گسترده در کشورهای درحال‌توسعه اروپای شرقی و خاورمیانه طراحی و ساخته شده است. ازاین‌رو نمی‌توان انتظار داشت که هزینه‌های چندانی برای طراحی تندر نود در نظر گرفته شده باشد و ظاهر مکعبی و ساده رنو لوگان نیز مهر تأییدی بر این مسئله محسوب می‌شود. از سوی دیگر طراحی نسل اول لوگان مربوط به سال 2004 میلادی است و فیس‌لیفت آن نیز همزمان با عرضه نسخه هاچبک یعنی رنو ساندرو در سال 2009 معرفی شد؛ بنابراین از همه نظر با خودرویی روبرو هستیم که به‌سختی می‌توان از کلمه زیبا برای توصیف نمای ظاهری آن استفاده کرد. طراحی ظاهری تندر 90 شباهت بسیاری به خودروهایی دارد که برای مدت طولانی در کشورمان مونتاژ می‌شدند. محصولاتی نظیر پراید و پیکان که فرم منظم و قدیمی بدنه خبر از اقتصادی بودن آن‌ها می‌داد. بااین‌حال بدنه مکعبی شکل همیشه یک عیب محسوب نمی‌شود. قطعات صاف و کم‌حجم این بدنه در صورت آسیب دیدن بر اثر تصادف، به‌راحتی به شکل اولیه خود باز می‌گردند و هزینه چندانی را به مالک تحمیل نمی‌کنند. چنانچه نمی‌توانید از خرید تندر 90 منصرف شوید و درعین‌حال نمای ظاهر نیز برای شما اهمیت فراوانی دارد، می‌توانید با صرف هزینه‌ای بیشتر نمونه‌های فیس‌لیفت شده تندر پلاس را خریداری کنید. این نمونه ظاهر بهتری از تندر 90 معمولی دارد، چرا که تغییر آینه‌ها و چراغ‌ها، هم‌رنگ شدن دستگیره‌ها و اضافه شدن نوار کرومی به صندوق، آن را چند پله نسبت به نمونه اولیه ارتقا داده است.

رانندگی با تندر 90 مشخصات خاص و منحصربه‌فردی دارد که در کمتر خودرویی مشابه آن را تجربه خواهید کرد. اندکی قبل اشاره کردیم که رنو لوگان با هدف تسلط بر بازار کشورهای درحال‌توسعه اروپای شرقی و خاورمیانه توسعه داده شده است. این کشورها معمولا مسیرهای ارتباطی باکیفیتی ندارند که حاصل آن وارد شدن صدمات شدید به جلوبندی و فنربندی خودرو است. به همین دلیل طراحان تندر 90 ارتفاع خودرو را به طرز محسوسی افزایش داده‌اند تا کمتر از این ضربه‌ها لطمه ببیند. به همین دلیل حس سواری تندر 90 با برخی کراس‌اوورهای بازار برابری می‌کند. پیشرانه 1.6 لیتری محصولات خانواده تندر 90 برای یک رانندگی معمولی با این خودرو کافی به‌نظر می‌رسد و حتی در نسخه‌های دنده‌ای قادر به رقابت با محصولات وطنی نیز هستید. نمونه‌های تولیدی از تندر 90 دنده‌ای در سال‌های پایانی، مجهز به گیربکس دستی JHQ شدند که ضرایب دنده بهتری دارد و از قدرت موتور بهینه‌تر استفاده می‌کند. مسلما تجربه رانندگی با تندر 90 و تندر پلاس مجهز به گیربکس دستی JHQ تفاوت قابل‌توجهی با نمونه‌های قدیمی‌تر خواهد داشت. در سوی دیگر نسخه‌های اتوماتیک از گیربکسی کند و قدیمی رنج می‌برند که قادر نیست در هر زمان بهترین تصمیم را گرفته و نهایت گشتاور را به محور محرک ارسال کند. این مسئله سبب شتاب‌گیری کند تندر 90 در شیب‌ها شده و به‌خصوص هنگام سنگین بودن خودرو بیشتر حس خواهد شد. بااین‌وجود گیربکس اتوماتیک تندر 90 نسبت به جعبه‌دنده AL4 که در محصولات اتوماتیک پژو دیده می‌شود، عملکرد بهتری به نمایش می‌گذارد. درنهایت به مهم‌ترین نقطه‌ضعف تندر 90 هنگام رانندگی می‌رسیم. پایداری تندر 90 به دلیل ارتفاع زیاد، سیستم فرمان غیرمستقیم و ترمزهای ضعیف همواره موردانتقاد مالکان و کارشناسان خودرو بوده است. این مورد در هنگام عبور از پیچ‌های شدید نمود بیشتری داشته و گاهی حس می‌کنید خودرو از کنترل شما خارج شده است. هرچند که ترمزهای تندر 90 در رانندگی‌های روزمره شهری عملکرد قابل قبولی از خود نشان می‌دهند، اما ممکن است در جاده‌های لغزنده شما را به دردسر بیندازند. نقطه‌ضعف‌های یادشده باعث شده‌اند تا تجربه رانندگی با تندر 90 کمی ضعیف‌تر از تجربه رانندگی با محصولات خانواده پژو 206 که رقیب اصلی این خودرو است، ارزیابی شود.

تمامی محصولات خانواده تندر 90 در ایران از پیشرانه K4M استفاده می‌کنند. این موتور می‌تواند 105 اسب‌بخار قدرت و 140 نیوتن‌متر گشتاور را ارائه دهد که حاصل آن شتاب 10.5 ثانیه‌ای مدل دستی و 12 ثانیه‌ای مدل اتوماتیک است. در حوزه مصرف سوخت نیز نمونه دستی حدود 8 لیتر در هر صد کیلومتر بنزین می‌سوزاند. نمونه اتوماتیک اندکی حریص‌تر بوده و مصرف سوخت آن حدود 9.2 لیتر در هر صد کیلومتر تخمین زده می‌شود. دوام بالای قطعات استفاده شده در قسمت قوای فنی تندر 90 و استهلاک پایین آن‌ها، یکی از بزرگ‌ترین مزایای این سدان اقتصادی اروپایی است که این خودرو را در مقابل رقبای ایرانی و چینی برتری می‌بخشد. درواقع بسیاری به همین دلیل خودرویی همچون تندر 90 را انتخاب کرده و با ضعف‌های آن کنار می‌آیند. در کنار این مسئله، استفاده از گیربکس‌های جدید JHQ در برخی از نمونه‌های این خودرو، میزان فاصله تندر 90 با دیگر محصولات مشابه را افزایش داده است.

نسخه رومانیایی از تندر 90 یعنی داچیا لوگان در سال 2005 میلادی، توسط موسسه ایمنی یوروانکپ مورد تست تصادف قرار گرفته که حاصل آن کسب سه ستاره از پنج ستاره ایمنی است. این موضوع یکی از مزایای عمده تندر 90 در بازار کشورمان محسوب می‌شود، چرا که اکثر رقبای این خودرو را محصولات داخلی و چینی تشکیل می‌دهند که هیچ‌کدام توسط موسسه ایمنی اروپایی ENCAP مورد آزمون قرار نگرفته‌اند. به‌واسطه ذات اقتصادی بودن این خودرو، در بخش تجهیزات ایمنی نباید انتظار چندانی از تندر 90 داشته باشید. این خودرو به دو کیسه هوا برای راننده و سرنشین جانبی به همراه سیستم‌های ترمز ABS و EBD مجهز است و حتی ترمزهای عقب خودرو نیز از نوع کاسه‌ای هستند؛ بنابراین بهتر است هنگام رانندگی با تندر 90 جوانب احتیاط را رعایت نموده و از اجرای مانورهای ناگهانی پرهیز کنید.

محصولات خانواده تندر نود برای سال‌ها ستاره‌های درخشان بازار خودرو ایران بودند. فضای جادار کابین، استهلاک اندک و مصرف سوخت قابل‌قبول از مزیت‌های رنو تندر 90 هستند که سبب شده‌اند این خودرو بتواند رقیب شایسته‌ای برای محصولات خانواده پژو 405 و پژو پارس باشد. بااین‌حال دوران اوج تندر 90 مدتی است به پایان رسیده و این خودرو دوران افول خود را طی می‌کند. امروزه یکی از بزرگ‌ترین موانع بر سر راه خرید تندر 90 قیمت بالا و غیرواقعی این خودرو است که برای یک سدان اقتصادی مربوط به یک دهه پیش قابل توجیه نخواهد بود. از سوی دیگر مدتی است که فعالیت‌های رنو در ایران تعلیق شده و درنتیجه دیگر هیچ خودرویی از خانواده تندر 90 به تولید نمی‌رسد. فرآیند تأمین قطعات خودرو نیز به مشکل خورده است؛ بنابراین در شرایط فعلی نمی‌توان ارزش خرید بالایی را برای این خودرو در نظر گرفت و شاید بهتر باشد در این رنج قیمتی نیم‌نگاهی هم به برخی محصولات ایرانیزه نظیر خانواده دنا داشته باشید.