چرا تیوولی بخریم؟

برای دوست‌داران کراس‌اوورهای کره‌ای، غیر از صف طولانی محصولات کیا و هیوندای، گزینه سانگ‌یانگ تیوولی هم وجود دارد. خودرویی که اغلب مزایای درخشان آن زیر سایه دو هم‌وطنش نادیده گرفته شد؛ اما اکنون در پاسخ به این سؤال که چرا تیوولی بخریم، می‌خواهیم از توانایی‌هایش پرده برداریم.

سال 2015 بعد از خریداری شدن سانگ‌یانگ کره‌جنوبی توسط ماهیندرا هند، اولین خودرویی که تولید شد Tivoli بود. خودرویی که بر اساس شهری به همین اسم در لاتزیو ایتالیا نام‌گذاری شده بود. نکته جالب‌تر اینجاست که اگر نام تیوولی را برعکس بخوانیم تقریباً I Love it (به معنی عاشقش هستم) می‌شود. این خودرو خیلی زود پایش به ایران باز شد و با مدل 2016 در دو تیپ اسپرت (اسفند 94) و الیت (خرداد 95) به دست مشتریان رسید. بر اساس آمار گمرک سال 1395 این خودرو جایگاه سوم بیشترین واردات را به خود اختصاص داد. سال 97 خبرهایی مبنی بر داخلی‌سازی این خودرو نیز به گوش رسید ولی در نهایت نسخه مونتاژی تیوولی سال 99 راهی بازار شد.

مزایای سانگ یانگ تیوولی

فضای کابین مناسب

یکی از مزایای تیوولی فضای نسبتا جادار کابین این خودرو است که این موضوع به واسطه فاصله محوری 2600 میلی‌متر این خودرو و همینطور فرمت طراحی سقف آن پدید آمده است. همانطور که می‌دانیم اغلب کراس‌اوورهای موجود در بازار به‌منظور افزایش آیرودینامیک و البته مبانی زیبایی، در قسمت انتهایی سقف یک شیب تقریباً تند اعمال می‌کنند که برای سرنشینان ردیف انتهایی مشکلاتی را ایجاد می‌کند؛ اما ساختار مستطیلی این محصول کاری کرده است که این مشکل به چشم نیاید. درنهایت باید گفت که گرچه صندوق این خودرو چندان جادار به نظر نمی‌رسد، اما می‌توان گفت که تیوولی در کلاس خود فضایی حتی بزرگ‌تر از رنو کپچری پیدا کرده است که قیمتی به مراتب بالاتر از آن دارد.

امکانات متنوع در تیپ‌های مختلف

همانطور که گفتیم نخستین نسخه‌های تیوولی که به صورت وارداتی به دست مشتریان رسید در دو تیپ الیت و اسپرت عرضه می‌شد. البته تفاوت ویرایش اسپرت در سقف رنگی، رینگ جدید موسوم به Diamond Cut و شیشه‌های دودی عقب بود. اگرچه هر دو تیپ از لیست آپشن‌های قابل قبولی بهره می‌بردند؛ آپشن‌های خاصی مانند سیستم کنترل کشش و پایداری حتی سیستم ضدواژگونی.

تیوولی در مدل 2018 خود باز هم مشتریان را شگفت‌زده کرد. سانگ‌یانگ که به‌شدت درگیر مشکلات اقتصادی شده بود با همکاری طرف ایرانی خود نسخه جدیدی از تیوولی به اسم آرمور را معرفی کرد که در واقع یک فیس‌لیفت ملایم به حساب می‌آمد. اگرچه اهل فن به خوبی می‌دانند که تیوولی آرمور موجود در بازار ایران تفاوت‌های فاحشی با تیوولی آرمور عرضه‌شده در بازار کره دارد. با این حال این خودرو ویژگی‌های مشتری‌پسندی را ارائه می‌داد. از تریم چرم دست‌دوز گرفته تا گرافیک روی کاپوت و مهم‌تر از همه بادی‌کیت اسپرت.

البته از نظر آپشنی غیر از فرمان و ترکیب‌ رنگی داخلی اتاق و شکل سپرها و چراغ‌ها که همگی مربوط به ظاهر آن هستند، تفاوت دیگری بین تیپ آرمور و الیت دیده نمی‌شود. تغییرات در آپشن‌های تیوولی به اینجا ختم نمی‌شود. بعد از اجرای پروسه داخلی‌سازی این خودرو، شرکت رامک‌خودرو در سال 99 تولید آرمور را با تفاوت‌هایی ادامه داد. اگرچه در آرمور داخلی رینگ Y شکل حذف ولی درعوض تزئینات کروم براق به آن اضافه شد؛ اما خبر خوب، به‌روزرسانی در داخل کابین آن است؛ مانند اضافه شدن دسته‌دنده حدید و دیگری افزودن دکمه‌های کنترلی روی فرمان است.

مشتریان آرمور مونتاژی می‌توانند از آپشن کنترل سرعت در سرپایینی این خودرو بهره ببرند. به همین دلیل است که اغلب در کف بازار تیوولی وارداتی را 3 کلید (سنسور جلو، تغییر مود جعبه‌دنده و کنترل پایداری) و تیوولی مونتاژی را 4 کلید (همه دکمه‌های قبلی به اضافه کنترل حرکت در سرپایینی) قلمداد می‌کنند. تغییرات به‌روز تیوولی برای مشتریانش بوده که آن را تبدیل به یک کراس‌اوور پویا کرده است. چراکه نسخه جدید مونتاژی آن با تیپ سولار اواخر سال 99 معرفی شد. در سولار یک میکاپ کلی روی سر و شکل خودرو شاهد هستیم. از تغییر شکل چراغ‌ها و LED نور روز گرفته تا باریک‌تر شدن جلوپنجره و البته مه‌شکن‌هایی با فریم دایره‌ای. یکی از زیباترین تغییرات ظاهری تیوولی سولار در چراغ‌های عقب آن و افزوده شدن نوارهای نورانی درون کاسه چراغ است. نمایشگر مرکزی تیپ سولار 9 اینچی است در صورتی که نمایشگر تیپ آرمور 7 اینچی بود.

موتور تازه‌نفس و گیربکس توانمند

این روزها دیگر استفاده از گیربکس‌های CVT در کراس‌اوورهای کوچک و میان‌رده بازار عادی شده است. جعبه‌دنده‌ای که ذاتاً تنبل است و شرکت‌ها برای بهبود کارایی آن به صورت مصنوعی روی آن قابلیت تعویض دنده و مود رانندگی قرار می‌دهند. یکی از مزایای تیوولی جعبه‌دنده دقیق و توانمند 6 سرعته اتوماتیک آن است. حضور ویژگی Shift Lock برای تمهیدات ایمنی نیز از جمله مزایای آن به شمار می‌رود. در قسمت قوای محرکه هم خبرهای خوبی داریم؛ تیوولی در همه مدل‌های خود به یک پیشرانه سرزنده 1.6 لیتری 128 اسب‌بخاری مجهز است. اگرچه چالاکی این خودرو در مقایسه با اغلب رقبای توربوشارژ، چندان بالا به حساب نمی‌آید ولی برگ برنده پیشرانه‌های تنفس طبیعی تیوولی در عدم حساسیت‌های دردسرساز نسبت به کیفیت بنزین و همینطور هزینه‌های کمتر نگهداری از این خودرو در طولانی مدت است.

نظر نهایی

اگر مشتریان قدیمی تیوولی درباره تجربه‌شان طی این چند سال سؤال کنید، به راحتی به شما خواهند گفت که شاید این خودرو چابکی چندانی نداشته باشد، ولی بی‌اندازه خودروی بی‌دردسری است. کیفیت قابل‌قبول مونتاژ چه در داخل و چه در سرتاسر بدنه آن دیده می‌شود. تیوولی یکی از کراس‌اوورهای خاصی است که نسخه‌های قبلی‌اش بازاری به مراتب بهتر از ویرایش‌های جدید آن دارند. کاهش هزینه‌های نگهداری در این وانفسای قیمت قطعات یدکی در کنار سایر مزایایی که در این مقاله از آن‌ها یاد کردیم، دست گذاشتن روی سانگ‌یانگ تیوولی را منطقی می‌کند.