بررسی استانداردهای آلایندگی یورو ، موضوع این مقاله از مجله همراه مکانیک است. پدیده آلودگی هوا که با ورود خودروها به خیابان‌ها آغاز شده، امروز به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های دوست‌داران محیط‌زیست تبدیل شده است. تولیدکنندگان خودرو در سال‌های اولیه، تنها به فکر تولید خودروهای بزرگ‌تر و مدرن‌تر بودند و توجه چندانی به نرخ تولید آلاینده‌ها و آنچه بر سر محیط‌زیست می‌آید، نداشتند. با افزایش خودروها و مشاهده مطالعات جوی که خبر از افزایش آلاینده‌ها داشت، دولت‌ها و نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان برای کاهش میزان انتشار آلاینده‌ها توسط وسایل نقلیه دست‌به‌کار شدند. به‌موازات این اتفاقات، اتحادیه اروپا نیز طی اقدامی برای مهار آلودگی ناشی از وسایل نقلیه و خودروها، استانداردی جهت انتشار گازهای آلاینده خودروهایی که در کشورهای اتحادیه اروپا فروخته می‌شوند، تدوین کرد که به استاندارد های آلایندگی یورو معروف است.
تاریخچه استانداردهای آلایندگی یورو
مقررات مربوط به انتشار گازهای گلخانه‌ای، برای اولین بار در سال 1970 توسط اتحادیه اروپا تصویب شد. کمیسیون اروپا، دستورالعمل 220/70 گازهای حاصل از احتراق وسایل نقلیه موتوری را نیز در همان سال تدوین کرد و در سال ۱۹۹۲ دستورالعمل‌هایی شامل تغییرات نسبتاً عمده در الزامات آلودگی هوا، تحت عنوان یورو-1 معرفی شد. استانداردهای آلایندگی یورو در تعریف کلی، به حدود مجاز دود و آلودگی‌های خروجی از خودرو برحسب گرم بر کیلومتر طی‌شده می‌گویند که بر اساس کلاس خودرو تعیین میشود.
استانداردهای آلایندگی یورو
در ادامه مطلب، به بررسی جیئی‌تر این استانداردها می‌پردازیم:
1. یورو 1، EC93) 1992)
استانداردهای آلایندگی یورو 1 که ژوئیه 1992 در اروپا تصویب شد، بیشتر شامل خودروهای سواری بود و خودروهای سنگین و موتورسیکلت‌ها را تقریباً نادیده می‌گرفت و شباهتی با استانداردهای امروزی نداشت. بر طبق این استاندارد، هر خودرویی که آلایندگی آن کمتر از مقدار مجاز گازها و ذرات معلق خودروها در این استاندارد بود، می‌توانست گواهینامه یورو 1 را از آن خود کند. بر طبق این استاندارد، استفاده از سوخت بدون سرب دارای عدد اکتان بیشتر از ۹۵ و کاتالیزور اجباری بود.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 1
- کربن مونوکسید: 2.72 g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.97g/km
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 1
- کربن مونوکسید: 2.72 g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.97g/km
2. یورو 2، EC96)1996)
ازآن‌جایی‌که استانداردهای آلایندگی یورو 1، از سخت‌گیری‌‌های لازم برخوردار نبود، چهار سال بعد، استانداردهای سطح بالاتری با نام یورو ۲ جایگزین آن شد. این بار، استاندارد آلایندگی یورو 2 برخلاف یورو 1، علاوه بر خودروهای سواری، موتورسیکلت‌ها را نیز در خود جای داده بود. کاهش کربن مونوکسید و هیدروکربن‌های نشتی و اکسید نیتروژن، موضوع اصلی یورو 2 بود که محدودیت‌های زیادی را برای کمپانی‌های خودروسازی ایجاد می‌کرد.
یورو 2، خودروسازان بیشتری را به سمت رعایت این استاندارد جهانی هدایت کرد و در ایران نیز پای استانداردهای آلایندگی یورو، با یورو 2 به کارخانه‌های خودروسازی باز شد.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 2
- کربن مونوکسید: 2.2 g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.5g/km
- استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو-2
- کربن مونوکسید: 1.0 g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.7g/km
- تیتانیوم: 0.08g/km
3. یورو 3، EC2000) 2000)
هم‌زمان با افزایش اهمیت توجه به محیط‌زیست، قوانین یورو نیز تغییر می‌کرد و در سال ۲۰۰۰، استانداردهای آلایندگی یورو سخت‌گیرانه‌تری با نام یورو 3، جایگزین موارد قبلی شد. در این استاندارد جدید، تفکیک گازهایی چون اکسیدهای نیتروژن و هیدروکربن‌ها در خودروهای دیزلی و بنزینی مورد بررسی قرار گرفت. هم‌چنین، محدودیت تولید اکسید نیتروژن در خودروهای دیزلی، به عنوان بندی مجزا، به این استاندارد اضافه شد. استاندارد جدید یورو 3، تمامی وسایل نقلیه، اعم از شخصی و عمومی را شامل می‌شد.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 3
- کربن مونوکسید: 2.3g/km
- هیدروکربن‌ها: 0.20g/km
- اکسید نیتروژن: 0.15 g/km
استانداردهای انتشار آلاینده خودروهای دیزل در یورو 3
- کربن مونوکسید: 0.64g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.56 g/km
- تیتانیوم: 0.05 g/km
4. یورو 4، EC2005) 2005)
دستورالعمل‌های آلایندگی در اروپا در سال 2005، با تغییراتی چشم‌گیر با نام یورو 4 معرفی شد. استاندارد یورو این بار هم رویه سخت‌گیرانه‌تری را در پیش گرفت و بسیاری از اعداد و ارقام که سابق بر این مجاز بودند، در قالب استانداردهای آلایندگی یورو 4، غیرمجاز شمرده شدند. بنزین و روغن و فیلتر خودرو نیز حتی در این قوانین پیش‌بینی شده بود.
تمامی آلاینده‌ها مثل کربن مونوکسید، هیدروکربن‌ها و اکسید نیتروژن در یورو 4، کاهشی حدود 50 درصدی داشتند و ازاین‌رو، یورو 4 به یکی از مهم‌ترین استاندارد های آلایندگی یورو تبدیل شد و توانست تأثیر زیادی بر کاهش میزان آلایندگی خودروها داشته باشد.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 4
- کربن مونوکسید: 1.0g/km
- هیدروکربن‌ها: 0.10 g/km
- اکسید نیتروژن: 0.08 g/km
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو-4
- کربن مونوکسید: 0.50g/km
- اکسید نیتروژن + هیدروکربن‌ها: 0.30g/km
- تیتانیوم: 0.025 g/km
- اکسید نیتروژن: g/km 0.25
5. استاندارد آلایندگی یورو 5 ، 2009
دستورالعمل‌های استاندارد های آلایندگی یورو در سال 2009، با تدون استاندارد آلایندگی یورو 5 مجدداً شکل تازه‌ای به خود گرفت و آلایندگی ذرات معلق PM نیز به موارد مورد بررسی اضافه شد. بر طبق این استاندارد، استفاده از فیلتر DPF در تمامی خودروهای دیزلی اجباری شد. این فیلترها، قابلیت جذب 99 درصد ذرات جامد را داشتند؛ هم‌چنین برای نخستین بار در یورو 5 خودروهای بنزینی با پیشرانه‌های GDI نیز ملزم به استفاده از فیلتر ذرات معلق شدند.
استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای بنزینی
- کربن مونوکسید: 1.0 g/km
- هیدروکربن‌ها: 0.10 g/km
- اکسید نیتروژن: 0.06 g/km
- تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)
استاندارد آلایندگی یورو 5 برای خودروهای دیزلی
- کربن مونوکسید: 0.50 g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.23 g/km
- تیتانیوم: 0.005 g/km
6. یورو 6، 2014
در سال 2014 با توجه به اکسید نیتروژن موجود در گازهای خروجی از اگزوز، استانداردهای آلایندگی یورو 6، معرفی شد. این موضوع، بیشتر شامل خودروهای دیزلی می‌شد و بر کاهش میزان نیتروژن اکسید آن‌ها تا ۶۷ درصد کمتر نسبت به یورو ۵ توجه داشت. پاک‌ترین و بالاترین نوع استاندارد آلایندگی در حال حاضر، استاندارد یورو 6 است و بر طبق این استاندارد باید بنزین، روغن و فیلترهای مخصوص مورد استفاده قرار بگیرد.
استانداردهای انتشار آلاینده بنزین در یورو 6
- کربن مونوکسید: 1.0g/km
- هیدروکربن‌ها: 0.10g/km
- اکسید نیتروژن: 0.06g/km
- تیتانیوم: 0.005g/km (فقط تزریق مستقیم)
استانداردهای انتشار آلاینده دیزل در یورو 6
- کربن مونوکسید: 0.50g/km
- اکسید نیتروژن و هیدروکربن‌ها: 0.17g/km
- تیتانیوم: 0.005g/km
سخن نهایی
قوانین و استاندارد های آلایندگی یورو که از سال 1993 با یورو 1 آغاز شد، امروز یورو 7 را در پیش دارد که بخشی از برنامه توافقنامه سبز اروپا است؛ استانداردهای آلایندگی جدید که قوانین سخت‌گیرانه‌تری را برای کلیه خودروهای بنزینی و دیزلی، وانت‌ها، کامیون‌ها و اتوبوس‌ها ایجاد خواهد کرد.
کمیسیون اروپا بعد از رایزنی عمومی که در نوامبر 2020 پایان می‌یابد، قوانین سخت‌گیرانه جدیدی را وضع خواهد کرد که این گزینه‌ها، سالم‌ترین، کم آلاینده‌ترین و کارآمدترین گزینه‌های حمل‌ونقل موجود تا به امروز قلمداد می‌شوند. بر طبق نظر این کمیسیون، استانداردهای فعلی به میزان کافی در کاهش انتشار آلاینده‌های هوایی ناشی از حمل‌ونقل جاده‌ای که برای حرکت به سمت آلودگی صفر در اروپا لازم است، کمک نمی‌کند و استانداردهای آلایندگی یورو و اجرای آن‌ها، باید به شکلی جدی در مقررات نهایی یورو 7 تقویت شوند.
بیشتر بخوانید
- روش‌های تشخیص رنگ شدگی بدنه خودرو کارکرده چیست؟
- عواقب جبران‌ناپذیر رانندگی با باک خالی
- نکات ضروری در مورد صندلی کودک خودرو
- راهنمای خرید لنت ترمز ؛ چه زمانی لنت ترمز را عوض کنیم؟
- علائم خرابی سنسور اکسیژن چیست؟
- علائم خرابی سنسور خنک کننده چیست؟
